Sunday 4 December 2011

TEDxAthens 2011 Impact 'n' Feedback

Μία μέρα μετά την πρώτη συνάντηση μου με το TEDxAthens απο κόντα και κάτι που είχα να κάνω τόσο καιρό, να γράψω ένα ακόμη άρθρο στο blog φαίνεται υποχρεωτικό. Αυτό είναι καλό, σημαίνει πως όντως η εκδήλωση είχε μια επίδραση πάνω μου. Το τι ακριβώς συναισθήματα μου άφησε δεν ξέρω ούτε ο ίδιος αλλα πιστεύω καθώς γράφονται αυτές οι γραμμές θα το ανακαλύψω.

First things first. Πως κατάφερα να βρεθώ στην εκδήλωση του TEDxAthens ? Ο παρουσιαστής, ο Θοδωρής Αναγνωστόπουλος, είπε πως για να είμαστε εκεί θα πρέπει να έχουμε είτε καλό βιογραφικό, είτε καλές γνωριμίες. Στη συγκεκριμένη περίπτωση γνωριμίες δεν υπήρχαν, και το βιογραφικό μου αν και αρκετά καλοδουλεμένο από τον καιρό που αναζητούσα εργασία, δεν πρέπει να ήταν κάτι το συνταρακτικό σε σχέση με άλλους. Αυτό που είχα όμως ήταν επιμονή. Διότι ο κόσμος, η γραφειοκρατία, η πολιτεία, η κοινωνία αν θέλετε με γνωρίζει ως Γιώργο Πληγορόπουλο. Ο Γιώργος Πληγορόπουλος never made it! Δεν τον κάλεσαν και δυστυχώς δεν πήγε στην εκδήλωση. O George Pligor από την άλλη πλευρά ή πιο απλά pligor, που είναι και το username που χρησιμοποιώ τυπικά σε ολόκληρο το internet είχε πρόσκληση! Με άλλα λόγια η δεύτερη αίτησή μου, μια ελαφρώς διαφορετική παρουσίαση του προφίλ μου, όπως καλή ώρα εξηγούσε στην παρουσίαση του ο Rory Sutherland, έγινε δεκτή!

Σε ένα event ανάλογο του TEDxAthens για να περάσεις όσο το δυνατόν καλύτερα, μιας και μιλάμε για ολοήμερο event, δεν πηγαίνεις μόνος σου! Στην δική μου περίπτωση τρεις φίλοι που ενδιαφέρονταν εξίσου να ακολουθήσουν, αλλά για να θυμηθώ, ο ένας είναι στην Γερμανία, ο άλλος στην Ελβετία, και ο τρίτος στα Χανιά! Οπότε δυστυχώς βρέθηκα εκεί χωρίς κάποιον γνωστό. Αλλά αν ήμουν ο μόνος θα έλεγε κανείς, πως οκ είμαι η εξαίρεση. Ούτε το αντίθετο να φανταστείτε, όντως όσοι είχαμε έρθει μόνοι μας είμασταν η μειοψηφία, αλλά ακόμα και αυτή η μειοψηφία με στεναχωρεί και είναι διττός ο λόγος:
  1. Ακόμα και αυτοί οι λίγοι άντρες και γυναίκες που ήρθαν μόνοι τους, μπορεί και να έτυχε οι γνωστοί/φίλοι τους να μην μπορούν να παρευρεθούν εκείνη τη μέρα ή να μην τους δέχτηκαν και αυτό έχει καλώς. Όμως φοβάμαι πως αυτοί οι άνθρωποι δεν βρίσκονται μέσα σε κάποιον κοινωνικό κύκλο που να ασπάζεται το πάθους τους για νέες ιδέες όπως είναι τα ted talks. Ακόμα και εγώ που έχω μόνο τρεις γνωστούς/φίλους να τα παρακολουθούν αισθάνομαι αποτυχία να μην μπορώ να μεταδώσω το πάθος μου σε άλλους συνομίληκους μου. Και όχι μόνο για τα ted talks αλλά ως ένα μεγαλύτερο ενδιαφέρον για δουλειά, γιατί δουλειά χρειάζεται η αλλαγή (προσαρμογή αν θέλετε) και όχι μόνο διασκέδαση.
  2. Δεύτερον, event όπως το TEDxAthens, δεν είναι ένα cinema που απλώς πηγαίνεις και παρακολουθείς μια παράσταση, θα πρέπει ενεργά κάποιος να βοηθήσει τους ανθρώπους να γνωριστούν μεταξύ τους, και ας μην ήταν 45 ευρώ η συμμετοχή, ας ήταν 50. Και όχι μόνο τους ανθρώπους που ήρθαν μόνοι τους, αλλά και τις υπόλοιπες παρέες ανθρώπων. Είναι το ίδιο πρόβλημα που αντιμετωπίζει κανείς όταν ετοιμάζει ένα πάρτυ σε ένα σπίτι και ας είναι μόνο 20-30 άτομα! Εάν δεν ενεργήσει ο οικοδεσπότης με απλούς ή άλλους πιο έξυπνους τρόπους, πχ μέσα από ένα παιχνίδι, για να γνωριστούν τα άτομα μεταξύ τους τότε το πάρτυ δεν θα έχει την δυναμική που θα μπορούσε να έχει. Και εδώ δεν μιλάμε απλά για ένα πάρτυ που οι καλεσμένοι μπορεί να είναι άσχετοι μεταξύ τους αλλά για ανθρώπους που οι περισσότεροι έχουν δει εκατοντάδες TED videos και θα βρουν σίγουρα ένα κοινό θέμα, ένα κοινό πάθος με τους υπόλοιπους TEDsters!

    Με άλλα λόγια η κοινωνική δικτύωση που ο φίλτατος παρουσιάστης ζήτησε δεν επιτεύχθηκε όσο θα μπορούσε. Επιμένω στην κοινωνική δικτύωση διότι έχω κάνει ήδη ένα πείραμα προς την αντίθετη κατεύθυνση και θα εξηγήσω αμέσως τι εννοώ. Μιας και το έγραφε το καρτελάκι του TEDxAthens οι διοργανωτές ήδη γνωρίζουν πως ο George Pligor είναι Ηλεκτρονικός Μηχανικός & Μηχανικός Η/Υ και εργάζεται στην Διεύθυνση Διαχείρισης Νησιών της ΔΕΗ. Με μια φράση, απλά μηχανογραφώ τον τομέα. Προσπαθώ να εισάγω όσο το δυνατόν περισσότερες νέες τεχνολογίες στην κατασκευή μιας βάσης δεδομένων που ακολουθείται από ένα Web Application το οποίο βασίζεται στο Yii framework. Αναλαμβάνοντας αυτό το εγχείρημα, με την πάροδο των μηνών, κατανοώ όλο και περισσότερο πως μπορώ να επιτύχω πολύ λίγα πράγματα μόνος μου. Ακόμα και η πληροφορική, η πλέον ευέλικτη επιστήμη εφόσον όλα γίνονται από έναν Η/Υ, έχει τεχνικές δυσκολίες που σε απομακρύνουν από τον στόχο. Δεν έχει σημασία πόσο καλός ή κακός επιστήμονας πληροφορικής είναι κάποιος. Αν αργεί να εκτελέσει μια εργασία τότε μπορεί το project που υλοποίησα το τελευταίο εξάμηνο να το έβγαζε σε ένα χρόνο, αν όμως ήταν “διάνοια” και το έβγαζε σε τρεις ή δύο μήνες αυτό είναι καλό? Όχι, διότι ακόμα και αυτό είναι πάρα πολύ αργό, μπορεί η ίδια “διάνοια” να πετύχει πολλά περισσότερα πράγματα αν καταφέρει να συνυπάρξει και να συνεργαστεί με άλλους ανθρώπους.
    Οκ προσωπικά μπορεί να μην είχα έρθει με την καλύτερη διάθεση, δυστυχώς για προσωπικούς λόγους, ώστε να κάνω νέες γνωριμίες αλλά κάποιοι ίσως να με θυμάστε από την μπλούζα PLIGOR εικόνα έκρηξης και Disruptive από κάτω αλλά ακόμα περισσότεροι θα με θυμάστε όταν προσπαθούσα να κουμπώσω την τσάντα στον δεύτερο όροφο και το κρασί έγινε σμπαράλια στο πάτωμα. Δεν χειροκροτήσατε οπότε δεν σας άρεσε αυτό το θέαμα ε? Ευχαριστώ τον διοργανωτή που κάλεσε αμέσως να καθαρίσουν. Και εντελώς καλοπροαίρετα καθώς δεν θυμάμαι ονόματα αλλα πρόσωπα, επειδή θυμίζει λίγο τον Jon Voight θα τον αναφέρω έτσι στο υπόλοιπο κείμενο. Εμένα θα μου άρεσε να μοιάζω με τον Jon Voight, ελπίζω να μην παρεξηγηθεί από αυτό το remark :)

Πριν αναφερθώ στις παρουσιάσεις εντός της αίθουσας, ας πάμε λιγο εκτός στον χώρο των διαλειμμάτων. Εκπληκτικό, πολλά συγχαρητήρια στους διοργανωτές για τους χορηγούς που κατάφεραν να συγκεντρώσουν. Ήταν αναμενόμενο πως θα υπάρχει φαγητό όπως και σε όλα τα events αλλά δεν περίμενα όλα αυτά τα gourmet. Όλα τα καναπεδάκια ήταν υπέροχα. Το γεγονός ότι υπήρχαν σερβιτόροι που κινούνταν στο χώρο να τα μοιράζουν ήταν επίσης πολύ ωραία ιδέα. Στον πάνω όροφο που μπορούσες να φτιάξεις τα δικά σου καναπεδάκια, κορυφαίο! Και οι γεύσεις συνεχίζονται! Τα παγωτά, πολύ νόστιμα και δροσιστικά. Δεν θα περάσεις όμως να πάρεις και ένα κρασάκι? Ήταν ότι έπρεπε. Και συνεχίζουμε στο επόμενο διάλειμμα με τις σοκολάτες. Ε ρε κόλαση!! Και μετά πας και για ένα black label για να χαλαρώσεις ακόμα περισσότερο. Ας αφήσω την περιγραφή εδώ γιατί τα θυμάμαι και μου τρέχουν τα σάλια. Ήταν όμως όλα ωραίες γεύσεις, ειδικά για άτομα σαν εμένα που αρέσκονται σε περίεργες ή μαλλον πρωτότυπες και ποικίλες γεύσεις μπορώ να πω πως απόλαυσα ιδιαίτερα τα διαλείμματα!

Ας περάσουμε και στο αναγκαίο κακό: Χορηγοί που χρειαζόμαστε αλλα που στην πραγματικότητα δεν θα θέλαμε. Ο Γερμανός για παράδειγμα κάθονταν εκεί στη γωνία μόνος του, διότι το event ήταν για νέες ιδέες, για επιχειρηματικότητα, δεν είχε σχέση με το εμπόριο. Από την άλλη πλευρά τα multirama έφεραν να προωθήσουν τα βιντεοπαιχνίδια.... εντάξει τα παιδία παίζει που λέμε, λίγο βαβούρα μόνο κατά τα άλλα όλα καλά δεν ενόχλησαν ιδιαίτερα. Αυτό που χάρηκα όμως από την άλλη ήταν η παρουσία της τράπεζας και το γεγονός ότι κανείς δεν πλησίαζε. Οι τράπεζες είναι το πρόβλημα, οι νέες ιδέες που χρειαζόμαστε είναι για να μην επαναλάβουμε τα σφάλματα του παρελθόντος. Ανάμεσα σε σκεπτόμενους ανθρώπους μια τράπεζα θα μένει πάντα στην άκρη. Όσο όμως ο κόσμος παρακινείται ευκολότερα από το χρήμα όσο από οτιδήποτε άλλο η τράπεζα ξέρει πως κάποιος που θα επιχειρήσει, θα την αναζητήσει. Τουλάχιστον υπάρχει η ικανοποίηση πως σε αυτό το event, αυτή τη μέρα, η τράπεζα έφαγε μεγάλο φτύσιμο!

Αφού σας άνοιξα την όρεξη λοιπόν με όλα τα καλούδια που πρόσφερε το event ας περάσουμε και εντός της αίθουσας. Συνήθως αφού δω ενα ted talk, είτε μου αρέσει είτε όχι, είτε διαφωνώ είτε συμφωνώ, το ανεβάζω στο internet, σε κάποιο social network ή όπου αλλου και το συνοδεύω με ένα σχόλιο που μπορεί να είναι από μια λέξη μέχρι μία παράγραφο. Θέλοντας να αφήσω όμως αυτό το άρθρο σε αυτό το παραδοσιακό κλασσικό μοτίβο του singlemedia (αντίθετο του multimedia), δηλαδή μόνο κείμενο, θα κάνω λίγες παρατηρήσεις σε όσα είδαμε. Ανοίγω λοιπόν το βιβλιαράκι που βρήκα μέσα στη τσάντα και ας ξεφυλλίσω τους ομιλήτες. Σημείωστε πως θα παραλείψω τα μουσικά δρώμενα μιας και η σχέση μου με την μουσική είναι μια σχέση ναι μεν αγάπης, που ποτέ όμως δεν έκατσα να αναλύσω ή να καταλάβω, άρα δεν έχει feedback για τους μουσικούς sorry. Εντούτοις απόλαυσα όλα αυτά τα μουσικά διαλείμματα ανάμεσα στις ομιλίες!

Μου άρεσε η παρουσίαση του Juliano Tubino, ήταν πολύ ορθά δομημένη αλλά επειδή έχει εκπροσωπήσει την Microsoft θα ήθελα να μοιραστώ με όλους τους προγραμματιστές και χρήστες αυτό: Ακόμα και αν σας δίνει δωρεάν τα προγράμματά της ή τα πακέτα ανάπτυξης η microsoft δεν τα χρειάζεστε, υπάρχουν άλλα frameworks, άλλες γλώσσες προγραμματισμού που λειτουργούν σκεπτόμενα μόνο τον ίδιο το τελικό αποδέκτη και χρήστη αυτών και όχι πως θα τον εγκλωβίσουν να εξαρτάται από τα προιόντα της microsoft. Μου πήρε αρκετό καιρό να καταλάβω πως η microsoft έχει κατασκευάσει αρχιτεκτονικά με πολύ κομψο τρόπο ένα περιβάλλον που εγκλωβίζει και σε κάνει να εξαρτάσαι από τα προιόντα της Microsoft. Δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι γι' αυτό παρά μόνο να ζητήσουμε να αλλάξει αυτή την νοοτροπία που χαρακτηρίζεται πλέον ανώριμη!

Ο Πάρις Μέξης μου άρεσε πολύ. Ανέφερε αυτό που υποστηρίζω εδώ και καιρό, πως το θέαμα για να είναι επιτυχημένο θα πρέπει να είναι επιστημονικό, να έχει προδιαγραφές όπως ακριβώς έλεγε. Αλλά το πήγε και ακόμα παραπέρα, είπε το γιατί θα πρέπει να έχει προδιαγραφές. Επειδή θα πρέπει να σχετίζεται με τα προβλήματα του κόσμου. Ελπίζω το μοντέλο που έχει στο μυαλό του, το χρησιμο θέατρο, να υλοποιηθεί και πιστεύω θα ωφεληθούμε όλοι από αυτό.

Τον Rory Sutherland τον έχω δει και σε άλλες παρόμοιες παρουσιάσεις του. Συνήθως λέει τα ίδια πράγματα και καλά κάνει διότι δυσκολευόμαστε να τα χωνέψουμε. Σε κάθε παρουσίαση κάνει μια αναφορά του ρόλου που παίζει η ψυχολογία των εντυπώσεων στη ζωή μας με ένα διαφορετικό παράδειγμα. Αυτή τη φορά το παράδειγμα ήταν το ηλεκτρονικό τσιγάρο. Καταλαβαίνω πως σε όλη του τη ζωή κυνηγούσε τους μεγάλους πελάτες και προσπαθούσε να τους ικανοποιήσει φέρνοντας κέρδη σε εταιρίες χωρίς να λογαριάζεται ο κοινωφελής σκοπός. Δική μου επιθυμία είναι πως αν τα λεφτά δεν είναι παράγοντας πλέον στη ζωή του, να χρησιμοποιήσει τα ίδια ψυχολογικά τρικ για να μας κάνει να φερθούμε και επενδύσουμε τα χρήματα μας στους σωστούς σκοπούς. Ναι να μας κοροιδέψει για το καλό μας, το χρειαζόμαστε.

Το black forest ήταν εντυπωσιακό. Λίγο πριν το πρώτο διάλειμμα αν θυμάμαι καλά, μας άνοιξαν για τα καλά την όρεξη! Συγχαρητήρια στη Γεωργιάννα Χιλιαδάκη και στο Νίκο Ρούσσο. Με έψησαν πολύ για μια επίσκεψη στο funky gourmet που θα κρατήσω για καμία special περίπτωση.

Only mathematicians really prove things είχα διαβάσει κάπου. Οπότε δεν μπορώ να πω κάτι άλλο παρά τα θερμά συγχαρητήρια στον Κωνσταντίνο Δασκαλάκη που νόμιζα ο αφελής πως έχει μόνο ένα θεώρημα αλλά όχι έχει δύο θεωρήματα που αποδεικνύουν πως η πολυπλοκότητα του συστήματος παίζει πολύ βασικό ρόλο. Το απέδειξε μαθηματικώς οπότε δεν μπορεί κανείς να του πει τίποτα αλλά φοβάμαι πως η αστάθεια στην περίπτωση του χρηματοπιστωτικού συστήματος είναι θεμιτή. Νομίζετε αλήθεια πως θα τους άρεσε να μπορούσαμε να λύσουμε το πρόβλημα και να φέρουμε το σύστημα σε σταθερή κατάσταση ακόμα και προσωρινά, ακόμα και αν ήταν δυνατό?!

Συγχαρητήρια στα τρια κορίτσια της ομάδας πόλο, έξυπνη η παρουσιάση να αναφερθεί η κάθε μία σε μια διαφορετική σκοπιά του αθλητισμού. Δεν θέλω να βιαστείτε να με αποκαλέσετε ανθέλληνα αλλά το δυνατότερο χειροκρότημα για την ελλάδα σε σχέση με άλλες παρουσιάσεις δεν με εκφράζει. Αυτός ο φανατισμός δεν είναι καλός. Κάποτε όντως είχε ένα νόημα, όλοι οι έλληνες αισθάνονταν πως ανήκουν στην ίδια ομάδα. Στην σημερινή κοινωνία νιώθω αποκομμένος, ειδικά στην κοινωνία του κέντρου της αθήνας δεν θα βοηθούσα κανέναν συνάθρωπο επειδή δεν τον αισθάνομαι ως συνάθρωπο και ούτε θα περίμενα από αυτόν να με βοηθήσει. Ανοίγεται μεγάλη κουβέντα εδώ, αλλά ας το αφήσω με αυτή τη φράση: Δεν νιώθουμε πως ανήκουμε σε αυτή την κοινωνία, μας αηδιάζει, θέλουμε μια άλλη κοινωνία για να πούμε πως θα ειμαστε ξανά μέρος της ομάδας.

Εντυπωσιακή η Άννα Ευαγγελινού και ο Chris Colwell. Ο Chris Colwell έβγαλε έναν εκπληκτικό λογο, που αν και δουλεμένος από νωρίτερα ήταν πολύ ισχυρός. Αυτά που είπε είναι σωστά και είναι η αλήθεια, αλλά η αλήθεια έχει την γνωστή συνήθεια να εκνευρίζει τους ανθρώπους. Εκμεταλλεύτηκε το γεγονός πως είναι ανάπηρος, διότι μπορεί να σου τα πει έξω από τα δόντια, να σου πει την ωμή αλήθεια στα μούτρα σου και όσο και αν σε ενοχλεί δεν μπορείς να γυρίσεις να του τη πεις επειδή η αλήθεια σου έκατσε βαριά στο στομάχι. Γι' αυτό την επόμενη φορά που κάποιος θα σου κάνει τη χάρη, κατ' ουσίαν, να σου πει την αλήθεια πριν τον αμφισβητήσεις σκέψου μήπως ο εκνευρισμός σου οφείλεται σε αυτή την αντίφαση, του πόσο ωραία είχες μέσα στο μυαλό σου τα πράγματα και πόσο απέχουν από την αλήθεια. Αν το καταλάβεις αυτό τότε είναι και αυτό μια επένδυση στο μέλλον. Στεναχωριέμαι, εκνευρίζομαι και αισθάνομαι ανόητος τώρα, αλλά γνωρίζοντας την αλήθεια έχω μια καλύτερη γνώση των πραγμάτων και μπορώ να πάρω καλύτερες αποφάσεις. Αν ο στόχος είναι να είμαι ευτυχισμένος για παράδειγμα, τώρα έχω περισσότερες ελπίδες να το επιτύχω!

Το πρώτο από τα παιδιά των παρουσιάσεων, ο Ricardo Sousa φαίνεται να τα πηγαίνει μια χαρα, και έχει σωστές σκέψεις στο μυαλό του. Είναι μικρός ακόμα, μόλις 19 χρονών και ίσως ανακαλύψει και άλλα ενδιαφέροντα στην πορεία, ίσως να μην ασχοληθεί μόνο με την εκπαίδευση. Φαίνεται να είναι καλός ομιλητής και δεν ξέρω ίσως να αποδειχθεί και καλός αρχιτέκτονας, διότι οι αλλαγές στην παιδεία, δεν είναι απλά αλλαγές, εδώ χρειάζεται επανασχεδιασμός από λευκί κόλλα!

Ο Glenn Lowry είχες πολύ ωραίες παραστάσεις από ζωντανά και διαδραστικά θέματα σε μουσεία. Μου άρεσε αυτό πραγματικά, ταιριάζει με ένα άλλο είδος τέχνης που υποστηρίζω το οποίο είναι το data visualization. Στο data visualization έχουμε δεδομένα τα οποία όμως δεν γεννιούνται από το πουθενά, αλλα προκύπτουν από ενέργειες ανθρώπων και εμείς διαλέγουμε να τα αναπαραστήσουμε με το δικό μας τρόπο οπτικά. Το ίδιο είναι και αυτό που μας σύστησε ο Lowry, στο μουσείο ο άνθρωπος συμμετέχει άμεσα στο έργο είτε κάνοντας μια ενέργεια, είτε απλά δίνοντας το ύψος του στον τοίχο!

Αν δεν κάνω λάθος, από τις πιο πετυχημένες επιχειρηματικές ιδέες ήταν η ιστορία της σταδιοδρομίας του Χάρη Τσέβη. Μας έδειξε πως πρέπει να δώσεις, να παρουσιάσεις πραγματική δουλειά, να έχεις έτοιμο ένα demo, να μη φοβηθείς να μοιραστείς με τον κόσμο τη δουλειά σου και αν η ιδέα σου είναι πρωτοπορίακή οι πελάτες θα βρεθούν και θα επενδύσουν πάνω σου. Εξάλλου ένας άνθρωπος με καλές ιδέες κοστίζει λίγο και χρησιμεύει πολύ. Και αν δεν πετύχεις νομίζω είναι το γνωστό μοτίβο με όσους ρισκάρουν: Retreat regroup kai strike again!

O Hasan Elahi πάει ενάντια στο κατεστημένο (όχι δεν είναι αυτό το πρωτότυπο) για να τους θυμίσει την αξία της πληροφορίας. Έχει δίκαιο, ο όγκος πληροφοριών αυξάνεται με ταχύτερο ρυθμό απ' όσο μπορούμε να τον επεξεργαστούμε και να τον αναλύσουμε. Πρέπει να βιαστούμε, οι πληροφορίες αυτές δεν καταγράφονται απλά για να καταλήγουν στα σκουπίδια. Οι πληροφορίες είναι η ζωή μας, ένα έυκολο να καταγραφεί αποτύπωμα του ιχνους που αφήνουμε καθημερινά από όλες τις δραστηριότητες που περιλαμβάνουν ηλεκτρονικές συσκευές και αυτό αυξάνεται όλο και περισσότερο. Αν τις εκμεταλλευτούμε με έξυπνους τρόπους οι πληροφορίες αυτές μπορούν να μας δώσουν εικόνες που δεν μπορούσαμε ποτέ να αντιληφθούμε και από αυτές να εξάγουμε συμπεράσματα που θα μας βοηθήσουν να γίνουμε καλύτεροι.

Ο Clemens Oellinger Guptara το δεύτερο παιδί των ομιλιών και ακόμα μικρότερος σε ηλικία 16 ετών η αλήθεια είναι πως δεν του φερθήκαμε πολύ σωστά ως κοινό. Θα έπρεπε να χαμογελάσουμε λίγο περισσότερο ώστε να του δώσουμε το θάρρος να τα πει όπως ήθελε να τα πει και όχι με αυτό το αγχός που τον κατέβαλλε. Οι γενικότερες θεωρήσεις του για την ζωή είναι ωραίες και ελπίζω να τον δω στα επόμενα χρόνια να της εφαρμόζει σε μια ενασχόληση που θα βρει να αγαπάει!

Ο Joe Trippi καλά τα λέει, αλλά αυτό που αναρωτιέμαι είναι αν ακούει ή αν καταλαβαίνει ο ίδιος αυτά που λέει! Μας παρουσιάσε τις νέες τεχνολογίες και πως μπορούν δημοκρατικά οι άνθρωποι μέσω του διαδικτύου να παρέμβουν και εμπλακούν και πάλι με την κοινωνία στην οποία ανήκουν. Τα δικά του λεγόμενα τα ερμηνέυω πως η τρέχουσα πολιτική είναι παρωχημένη και πως τίθεται ως επιτακτική ανάγκη να προσαρμοστεί με τις σύγχρονες δομές της κοινωνίας, έτσι? Θα ήθελα να το πάω ένα βήμα παραπέρα και να πω πως η πολιτική ως η έννοια της εξουσίας που δίνεται σε λίγους ανθρώπους είναι ανώριμη ως έννοια και θα πρέπει να απαγκιστρωθούμε από αυτήν σιγα σιγά!

Matina Stevis. Ήρθε να μας πει πως αξίζει να ασχοληθούμε με το εμπόριο χρήματος στο συνάλλαγμα. Αξίζει?! Ήρθε να μας πει πως μπορούμε να επηρεάσουμε πραγματικά εμείς την παγκόσμια αγορά και να καταλάβουμε τι συμβαίνει. Συγνώμη αλλά είμαι ο μόνος που αισθάνθηκε ότι τον πέρασαν για χάπατο?..

Το να έχουμε κάποιον να μας θυμίζει πως η φύση είναι πολύ πιο δυνατή από σένα και κυρίως σε έχει πραγματικά γραμμένο δεν είναι κακό! Ευχαριστούμε τον George Kourouni για όλα τα ρίσκα που παίρνει στη ζωή του, που γι' αυτόν είναι μάλλον ευχαρίστηση και συναντά αυτά τα ακράια φαινόμενα της φύσης από κοντά. Αν μη τι άλλο σίγουρα με τέτοιες εικόνες κάνεις ένα φαντασμαγορικό ντοκιμαντέρ.

Κάποιος ομιλητής κατάφερε να ταιριάξει πολλές από τις τρέχουσες τάσεις της επιστήμης των Η/Υ μαζί και να μας παρουσιάσει τι θα γίνονταν αν αυτές εφαρμόζονταν και αυτός είναι ο Νικόλαος Μαυρίδης. Ο ομιλία του θυμίζει λιγο το βιβλίο “1984”, μας δίνει ένα παράθυρο στο μέλλον. Πολύ σωστά στο τέλος έριξε το μπαλάκι σε εμάς τους θεατές και μας ρώτησε αν θα θέλαμε να ζούμε σε ένα κόσμο με συλλογικές ευφυείς οντότητες. Μπορούμε όμως να απαντήσουμε? Είναι πολύ δύσκολο να απαντήσει ο ίδιος είτε εμείς. Διότι αν όντως χρειαστούμε αυτές τις συλλογικές ευφυείς οντότητες αυτό θα σημαίνει πως υπήρχαν δυνάμεις που μας έσπρωξαν προς τα εκεί. Αυτό μπορεί να γίνει διά της βίας ή απλά ειρηνικά να είναι σαν μια νέα μόδα, αλλά όταν θα φτάσουμε εκεί θα έχουμε αλλοτριωθεί τόσο πολύ από γενιά σε γενιά που δεν μπορούμε να προβλέψουμε από τώρα το σκεπτικό των απογόνων μας. Μπορεί η δική μας απάντηση αυτή τη στιγμή να είναι όχι, αλλά το δικό τους ναι αν όντως απαντήσουν έτσι θα έχει προκύψει λόγω μιας τελείως διαφορετική κουλτούρας και μόρφωσης που μεγάλωσαν αυτοί οι απόγονοι μας που δεν θα είναι συγκρίσιμο. Με απλούστερα λόγια ναι πιστεύω προς εφαρμοστεί κάποτε το μοντέλο της επιστημονικής φαντασίας του Νικόλαου Μαυρίδη αλλά θα γίνει υπό μια κοινωνία η οποία θα έχει αλλοτριωθεί, δεν ορίζω καλό ή κακό, θα είναι απλά διαφορετική, κατά πάσα πιθανότητα ούτε η γενιά των παιδιών μας, ίσως η επόμενη.

Η τέχνη του cinema σίγουρα έχει να κάνει με ανθρώπινα συναισθήματα και υπερβατικά βιώματα. Τι να πω ο Sebastian Lindstrom έχει δίκαιο, όπως έχω διαπιστώσει και ο ίδιος από δικές μου εμπειρίες, αν δεν βιώσεις από κοντά μια κατάσταση, αν δεν το ζήσεις με όλες σου τις αισθήσεις δεν μπορείς να το νιώσεις πραγματικά και να το καταλάβεις. Δίνω και γω με τη σειρά μου το go ahead για την guerilla!

Last but not least o Matt Webb είναι όπως ακριβώς γράφει το βιβλιαράκι, ένας ταλαντούχος ομιλητής. Πολύ καλός! Δεν κόλλησε καθόλου όταν του ζήτησαν να μας ξαναπει τις πρώτες διαφάνειες! Το 'χει, τον παραδέχομαι! Και μετά την διασκέδαση μας ζήτησε να δώσουμε 100 ώρες από τη ζωή μας σε κάτι ξεχωριστό. Αν πάρουμε το δικό του συμπέρασμα λίγο διαφορετικά, ότι δηλαδή οι 100 ώρες να είναι μέρος ενός συλλογικού έργου, όπως καλή ώρα ανέφερε ο ίδιος την wikipedia τότε θα έχουμε λειτουργήσει σαν ένα πρώιμο είδος συλλογικής νοημοσύνης που οραματίζεται ο Νικόλαος Μαυρίδης και θα έχουμε πετύχει κάτι σπουδαίο. Αρκεί μετά τις 100 ώρες να μην το ρίξουμε στην τεμπελιά ε? :)

Και ναιι τελειώσαμε με τους ομιλητές, ήταν μια καταπληκτική μέρα! Ελπίζω ως του χρόνου ίδια μέρα να έχω αναμορφωθεί για άλλη μια φορά από ιδέες ανθρώπων που παρακολουθώ συχνά μέσα από τα TED talks.
Το άρθρο αυτό γράφτηκε τελείως αυθόρμητα θέλοντας να βγάλω στο χαρτί την εμπειρία της χθεσινής ημέρας, αλλά επειδή έχω και ένα μικρό τουλάχιστον γνώθις αυτόν πιστεύω πως μερικές ή πολλές από τις παρατηρήσεις μου σας εκνεύρισαν σε μικρό ή σε μεγάλο βαθμό. Εάν όντως ισχύει κάτι τέτοιο θα ήθελα να μου το πείτε, γιατί όχι εξάλλου, θα έχω μάθει κάτι από αυτή την επικοινωνία. Ακόμα και αν κάτι σας φαίνεται ναι μεν σωστό, αλλά επικοινωνιακά λάθος ειδικά αυτό θα ήθελα να μου το πείτε. Τι να κάνουμε βλέπετε πάντα έπερνα καλύτερο βαθμό στη φυσική παρά στην έκθεση :)

Και κάπου εδώ με ένα κείμενο που λογικά γεμίζει πάνω από πέντε κόλλες χαρτί τελείωνω με το άρθρο μου και σας αφήνω να πάτε να ξεκουραστείτε!

Επιμέλεια: Γιώργος Πληγορόπουλος
 

Applied Ideas Copyright © 2010
George Pligor - Stergios